Geschiedenis: Koper-Coax-Glas


Stukje geschiedenis: Koper - Coax - Glas.

Circa 100 jaar geleden ontstond de behoefte om iedereen van een toen revolutionaire telefoon te voorzien. Hiertoe werd toen (soortgelijk) iedereen voorzien van 2 'koperdraad aderparen'. Dit was toen voor een telefoongesprek ruim voldoende. Sterker nog: velen die nu een ADSL aansluiting hebben - over die koperdraadjes - weten dat men met allerlei technieken het uiterste er nu "uit perst" en dat de afstand tot de wijkcentrale binnen enkele kilometers tot een tegenwoordig (te) lage snelheid leidt. Het telefoonnet, dat bij iedereen ooit is aangelegd loopt bij steeds meer mensen tegen zijn grenzen aan, ondanks alle moeite die men technisch doet om hoge snelheden te halen.

In de 70-er jaren van de vorige eeuw werden er overal TV-kabel netwerken aangelegd, met een (goede) centrale antenne mast en daarop een groot aantal huishoudens. Over deze coax-kabels kon men toen tot zo'n 30 zenders ontvangen. Deze lokale Centrale Antenne Systemen zijn uiteindelijk opgegaan in wat we (hier) nu Ziggo noemen: een kabelnetwerk waarover al veel meer 'signaal' kan als de koperdraadjes. Ook hier speelt afstand een rol, aangezien het ook een koper-kabel is wat een weerstand geeft, maar door de afschermende buitenmantel blijft het signaal langer 'binnen'. 

In de afgelopen decenia is de opvolger volwassen geworden: de glasvezel. Doordat men hier licht door de kabels stuurt en glas nauwelijks een weerstand voor licht heeft, kan men hier tot ca 10km overbruggen voordat er versterkt dient te worden. Tevens schiet (reflecteerd) het licht hier met een veel grotere snelheid (300.000km/s) doorheen, waardoor ook een veel grotere bandbreedte beschikbaar is: vergeleken met de koper provinciale- en coax snelwegen is een glasvezel een luchtweg: voldoende voor de aankomende vele decenia.