Na twee jaar raadslidmaatschap namens de PvdA Lokaal Sociaal, maak ik de balans op. Nog twee jaar te gaan tot aan de nieuwe verkiezingen. Er nog veel te doen en gelukkig al veel bereikt.
We hebben in Mook en Middelaar Oekraïners op een schip verwelkomd, woonwijk De Maastuin (Molenhoek Zuid) is in aanbouw, de bijstandsnorm is verhoogd naar 120% van het minimumloon, de toeristenbelasting is verhoogd, Plasmolen krijgt een opfrisbeurt, de Spoorzone is en blijft natuurgebied, er ligt binnenkort een lange termijn natuurvisie klaar, we hebben een nieuwe burgemeester. En ik? Ben ik een politicus geworden? Nee, wel een betere burger. Hopelijk kan ik mijn gekke ideeën n blijven spuien, zelfs nog meer dan ik heb gedaan. Ik hoop dat met een nieuwe burgemeester, ik mijn draai wat beter weet te vinden nu ik door de branding van de eerste helft van de raadsperiode heen ben. Het was even wennen hoor, al die documenten en debatten.
invloed en het kleine gebaar
Ik ben me bewust geworden van de invloed die ik heb als eenling in verbondenheid. Ik hoef me niet meer voortdurend af te zetten of te strijden. In plaats daarvan kan ik dankzij mijn raadslidmaatschap tegenwoordig veel vaker nederig zijn naar mijn beperkte invloed en ben ik steeds vaker trots op wat ik ondanks mijn kleine bijdrage te bieden heb aan creatieve ideeën en sensitieve benaderingen op thema's die mijn hart hebben: natuur, kunst en het sociaal domein. Opkomen voor de meest kwetsbare inwoners zoals ouderen, zieken, jongeren en kinderen, vluchtelingen en dieren. Het sociaal domein koesteren want wat een schat aan menswaardigheid en integrale verbindingskracht ligt daar te glanzen mits we het zien, mits we het ten volle benutten.
De komende twee jaar leg ik me toe op het feit dat met geduld en vertrouwen, het kleinste gebaar vaak het grootste verschil maakt. Ook zal ik werken aan de destigmatisering van mensen zonder baan of met een baan vanuit het sociaal domein Hoezo zijn mensen met een uitkering lui? Hoezo zijn arbeidsgehandicapten niet in staat een te bijdrage te leveren aan een betere wereld? Arbeid hoeft niet zozeer te lonen, maar moet wel werken. Kijk bijvoorbeeld eens naar deze onnozele kunstenaar, deze impulsieve en emotionele dichter en notoire dromer. Hoogsensitief als ik ben, als gevolg van een chronische hypofyse aandoening en daardoor vaak gesloopt door prikkels, heb ik mogen ervaren dat arbeid pas gezond voor iemand is, als deze persoon de tijd en ruimte en de juiste begeleiding krijgt om zichzelf te zijn in plaats van slechts een loontrekker. Een baan of vrijwilligersbaan maar ook een uitkeringspositie zou beoordeeld moeten worden op burgerschap in plaats van slechts de al dan niet economische bijdrage aan de maatschappij.
menselijkheid en durven dromen
Soms ben ik te uitgeput agv mijn aandoening. Maar hoe zit 't ook al weer? Invloed is als een theezakje. Hoe langer thee trekt, hoe sterker de smaak. Soms is de thee wat slap, andere keren stevig van smaak. Hoe dan ook.... thee is thee. Zo werkt het ook met invloed. Ik doe wat ik kan als dromend Moks Mokkel en heb vertrouwen in de mens als team. De mens als verbinder. Linksom en rechtsom. En ja, zelfs heb ik weer vertrouwen in de poltiek, of misschien wel juist in de poltiek. De coronaperiode legde voor velen, en ook voor mij vele twijfels aan ons systeem bloot. Online trappen velen in de fuik van ontmenselijking of worden er slachtoffer van. Lokale democratie echter, blijkt voor mij een uitgelezen kans om de verbinding wederom aan te gaan en verbondenheid en diversiteit te vieren. Niet makkelijk, erg leerzaam en dikwijls confronterend. Maar bovenal.... helend
De komende twee jaren zal ik me daarom focussen op de stem van het tere en breekbare. Of dat nou de natuur is of mensen in nood agv ziekte of oorlog of een vervelende thuissituatie... ik zal desnoods met trillende stem en haperingen, doodsbang toch zeggen dat we het kleine en tamelijk onzichtbare nooit mogen vergeten. Politiek gaat vaak over grote besluiten, maar veel vaker, zo heb ik gemerkt, om het contact van mens tot mens en daar bruggen te slaan en te empoweren. Linksom en rechtsom. Een gezond klimaat is een menselijk klimaat. En alleen menselijkheid beschermt sociale en humanitaire waarden.
Durven dromen, durven verbeelden, durven om buiten de gebaande paden te treden. Openstaan voor elkaar en voor een geheel nieuwe weg. Dat voedselbos of die voedseltuinen waar we als gemeenschap van kunnen eten komen er wat mij betreft evenals die ecowijk of biobased wijk die zoveel megatonnen co2 opslaan en zoveel sociale cohesie met zich meebrengen dat zo'n beetje alle klimaatdoelen in onze gemeente behaald zijn. Misschien morgen, misschien over 5 of 1 jaar pas. Worden we de meest voedzame en zuurstofrijke gemeente? Waarom niet. Wellicht verrijst natuurgebied de Mookse Waard, jeweet wel dat wetland waarvan ik droom (Handig ook in het kader van watermanagement) En oja, niet vergeten...een Cultuurhuis inclusief theater, bar, bieb, film en concerten. Hoe? Door ons te verbinden. Wij, inwoners met elkaar, onze regio en met de EU. Verbinden is samen dromen en voor die dromen durven te gaan.
Hoe het ook zij, dank voor je vertrouwen in mij als je vertegenwoordiger. Links en rechts, progressief en conservatief, maar zeker ook het midden zijn belangrijk voor me. Ik krijg niet alles voor elkaar wat ik me heb voorgenomen. Het gaat dan ook niet om de bestemming maar om de weg. Soms is behoudendheid heilzaam, andere keer weer lef en experiment. De nuance en het elkaar vinden met behulp van verschillen, is denk ik een belangrijk instrument om ontmenselijking tegen te gaan.
Marjolein
