Maatschappelijk werkster tussen Waal en Maas
Joffrey
In het parochieblaadje stond in 1976 een advertentie waarin door Huize Bethanië (nu Landgoed het Jachtlslot) gevraagd werd naar een speelgezin voor een meisje. Daar wilde Phil en Frans niets van weten; zij vermoedden dat de jongens zich het vuur uit de sloffen zouden lopen voor dat meisje. Een tijdje later stond er eenzelfde oproep voor een jongen van 9 jaar voor de woensdagmiddag en de zaterdag. Dat bleek de roodharige, verlegen Joffrey te zijn. Hij was zo verlegen dat hij zich heel vaak verstopte achter een Donald Duck. Ondertussen hield hij wel alles in de gaten.
Alle kinderen uit het tehuis gingen tijdens de feestdagen, zoals Kerstmis, naar huis, maar de thuissituatie van Joffrey was niet zo rooskleurig en hij kwam tijdens een van die feestdagen bij de familie van Rijn terecht. Joffrey vroeg toen of hij daar niet kon blijven wonen en dat vond de familie van Rijn goed. Vanaf het moment dat hij daar kwam wonen heette hij Joffrey van Rijn, volgens hemzelf. Hij volgde de lessen op de Grote Lier. Daarna is hij naar de Jorismavo in Nijmegen gegaan.
De familie van Rijn had in die tijd een besteleend (Citroën, Deux Chevaux). De kinderen zaten als haringen in een blikje in die auto. Joffrey geneerde zich dood dat dit de familieauto was. Hij had op school verteld dat zij thuis een Mercedes bezaten. Phil en Frans mochten niet naar school komen want dan viel hij door de mand. Als ze vroegen of er wel eens een ouderavond werd gehouden gaf Joffrey daar geen antwoord op. De school deed niet aan ouderavonden, zei hij dan, want als ze iets wilden weten over een leerling belden ze zelf de ouders. Zelfs de diploma-uitreiking heeft hij verzwegen omdat hij niet wilde dat Phil en Frans met de besteleend naar school kwamen. Phil vraagt zich wel eens af of in die tijd niet wat oplettender had kunnen zijn, maar ‘met 6 mannen in huis blijft er nog wel eens wat liggen’ wat ze achteraf eigenlijk geen excuus vindt.
Joffrey is 17 jaar hun pleegkind geweest. Op een gegeven moment ontmoette hij een meisje (Monique) dat muziek maakte; zelf speelde hij gitaar en samen hebben ze een bandje opgericht en traden her en der op. Sinds die tijd hadden Phil en Frans steeds minder contact met hem. Hij was heel taalvaardig en kon alles goed verwoorden. Hij had de ambitie om journalist te worden. In Tilburg heeft hij de opleiding gevolgd; of hij die opleiding heeft afgemaakt weet Phil niet omdat ze in die tijd geen contact meer hadden.
De laatste jaren krijgt Phil met Moederdag een grote doos. Als ze die open doet ligt er bovenop een kaartje waarop staat: ’Fijne Moederdag, Joffrey’. Phil weet niet waar hij woont, dus waar ze kan bedanken voor het prachtige boeket dat zij toegestuurd krijgt. Inmiddels is Joffrey ongeveer 52 jaar.
Frans is met 60 jaar met pensioen gegaan (begin jaren 90). Hij speelde thuis piano en in de kerk orgel. In de huiskamer staat een piano (zie hiernaast); die stamt uit het jaar 1904. Daar speelde Frans niet onverdienstelijk op. Die piano werd op een gegeven moment zo vals dat hij bijna ging bijten, zoals Frans beweerde. Vandaar dat besloten werd tot de aanschaf van een elektrische piano die vlak vóór de oude werd gepositioneerd.
Hij vond het erg saai in huis zonder Phil, zei hij. Als snel daarna heeft Phil haar werk ook opgegeven (rond haar 62ste, eind jaren 90) en waren ze beiden pensionada’s , zoals Phil zegt.
Aqua Viva
Toen Frans moeilijker ging lopen liep Phil wel eens achter hem de trap op. De huisarts vond dat geen goed idee, want als Frans zijn evenwicht zou verliezen zouden ze samen te pletter vallen. Dus moest er een interne verhuizing plaatsvinden. Het echtelijk bed werd naar beneden gehaald en sindsdien sliepen beiden in een gedeelte van de huiskamer.
Hun zonen hadden afgesproken dat één keer in de week iemand zou komen slapen. Dan kon Phil boven slapen en dus één nacht goed doorslapen. Betreffende zoon ging dan bij Frans in bed slapen. ‘Mama, zelfs in zijn slaap houdt papa nog van je’, zei één van hen een keer. ‘Schat wat houd ik toch van je’, had Frans gezegd. Phil: ‘Voor kinderen is het heel leuk om te horen dat hun ouders elkaar nog steeds beminnen’. Zoon Harm vertelt haar dat hij het bijzonder vindt dat Frans hem in zijn slaap over de mouw van de pyjama streelt in de veronderstelling dat het Phil is en dan zegt ‘dat hij van je houdt’.
Frans woont tegenwoordig in Aqua Viva in Brakkenstein. In 2014 kreeg hij te horen dat hij beginnende Alzheimer had. Op de vraag wat hij daarvan vond, antwoordde Frans: ’Het is zoals het is en daar maken we maar het beste van’. Dat doen ze nu al jaren. Het gaat sindsdien steeds meer achteruit met Frans en de laatste tijd holt het zelfs achteruit. Ook geestelijk. Frans is altijd een ‘Stille Willem’, maar dat komt volgens Phil omdat zij zelf te veel kletst. Momenteel is hij erg stil, kijkt wat rond en is dood- en doodmoe. Hij wil alleen maar slapen. Hij zit vaak in de rolstoel te slapen.
Onlangs is Phil om 00.15 uur nog naar Brakkenstein geweest. Zij werd gebeld omdat Frans was gevallen en op weg was naar het ziekenhuis. Aangekomen in het ziekenhuis trof ze Frans aan, helemaal onder het bloed, zijn gezicht, handen en zijn pyjama. Na onderzocht te zijn werd hij weer terug gebracht met de ambulance. In die nacht heeft ze iets ontdekt wat ze nog niet wist. Overal stonden de stoplichten op rood maar als ze dichtbij een stoplicht kwam sprong het vanzelf op groen. Phil dacht: ‘Kijk, mevrouw van Rijn komt er aan, gaat u maar door’. Zij was stomverbaasd en toen ze dat aan iemand vertelde zei die dat er sensoren in de weg zitten die opmerken als je er aan komt rijden. Dan springen de lichten vanzelf op groen. Zo leert Phil op haar leeftijd nog eens wat. Om 04.00 uur die nacht was ze weer thuis.
Frans heeft een rolstoel, want hij als hij wandelt is in hij staat om met rollator en al om te vallen. Laatst waren ze aan het wandelen in de tuin van Aqua Viva en vraagt Frans: ‘Wil jij nou even zitten, dan zal ik jou duwen’. ‘Wat ben je toch ook een schat’, denkt Phil dan en zegt: ’Nou Frans ik denk niet dat dat verstandig is; blijf jij nou maar lekker zitten’.
Phil zei een tijdje geleden tegen Frans: ‘Frans we zijn al 60 jaar getrouwd’. ‘En ik hou nog steeds van je’, zei Frans.
Helaas is Frans op 7 juli 2019 overleden. ‘Wat mis ik die man!’ zegt Phil. Zij wijst naar haar borst en zegt: ‘Hij laat hier een heel groot gat achter’.
(wordt vervolgd)
