Je bent licht in mijn handen, ik hou je niet vast maar ik laat je rusten. Je bent teder, beweegt je vleugels als zingende lippen en kust de bries die ik je blaas.
Speels leg je me uit welke bloem wie is en welke je voorkeur heeft. Ze doen er toe, vertel je,... allemaal. Het is de ruimte die we geven aan elkaar, die leven biedt.
Je poten lijken schrijvers, je vleugels perkament. Je licht is nog steeds in mijn handen en duidt de verbinding tussen mens en diens omgeving.
Tussen Rijksweg en Rivierduintje is een wonder geschied. Gedichten dartelen. Vlinders wijzen de weg. Nectar als inkt voor de kleine danser.
#dorpsdichtermookenmiddelaar
