Stuwwal en Maasdal zijn samen ontstaan en landschappelijk innig verbonden door het hydrologische systeem, het bloedvatenstelsel van het landschap. Dat stelsel verstoren heeft langdurige en verreikende gevolgen voor de kwaliteit van dat landschap en voor de mens, de planten, dieren en bodemleven, het ecosysteem waarvan alles wat leeft afhankelijk is. 

Het graven van een plas heeft effect op de grondwaterstand in het Maasheggengebied en leidt waarschijnlijk tot verdroging in op de stuwwal gelegen natuurgebieden. Dit is zeer onwenselijk gezien de problemen met verdroging die er nu al zijn op de stuwwal. Wat zijn precies de effecten op de waterhuishouding op de stuwwal en de verwachte effecten op landschap en natuur? 

 De door ontgronding ontstane waterplas draagt ook niet bij aan de vergroting van de waterveiligheid van Mook en Middelaar. Bij het ontgronden van een gebied van 75 hectare ontstaat een waterplas én zal het maaiveld circa 1 m verlaagd worden. Door deze verlaging wordt een bergingscapaciteit gerealiseerd van 750d. m³. De hoeveelheid water die door de Maas gaat bij hoog water bedraagt dan 3600 tot 4000 m³/sec. Dit betekent dat die ‘extra’ berging binnen 3 minuten vol is. 

Er is ook geen noodzaak om bij te dragen aan de waterveiligheid. Het Deltaprogramma Maas kent een 30-tal op elkaar afgestemde projecten langs de gehele Maas om zo de waterveiligheid voor alle inwoners langs de Maas te verhogen naar de (strenge) wettelijke normen. Met de versteviging en verhoging van de kademuur en dijken in 2018 en met de nieuwe plannen van de Lob van Gennep is de hoogwaterveiligheid voor de inwoners de komende decennia verzekerd. Daarbij stelt de gemeente in haar duurzaamheidsbeleid: “Voor het thema waterveiligheid wordt vooral naar de waterschappen gekeken.”