Lénette kwam ter wereld door middel van een keizersnede op 3 september 1961 in het oude Canisius ziekenhuis in Nijmegen.
Haar vader kwam met de hele familie op bezoek, niet wetende dat hij alweer vader was geworden. Het was dan ook een hele verrassing, vooral toen bleek dat het een meisje was. Na drie zoons was dit toch wel echt een cadeautje.
Jeugd
Als we haar vragen naar haar jeugd, begint ze te stralen en vertelt ze dat ze een geweldige jeugd heeft gehad met veel warmte en liefde. Door haar vader en drie oudere broers werd ze in de watten gelegd. Ze was de oogappel van het gezin. Opgegroeid met drie broers betekende in haar geval opgroeien met voetbal en veel buiten spelen en hutten bouwen. Als haar vader thuiskwam van zijn werk bij de PLEM met de fiets, stond Lénette al buiten te wachten en mocht ze voor op de stang eerst mee naar het voetbalveld, waar vader de Middelaarse jongens training gaf en daarna werd er pas gegeten.
De liefde voor de natuur is haar al vroeg bijgebracht omdat ze vaak met haar vader mee ging vissen aan de Maas.
Op de lagere school zat ze bij juffrouw Bernards in de klas en die vond dat ze maar naar de huishoudschool moest. Zodat dat later van pas zou komen als ze ging trouwen. Lénette had echter meer in haar mars. Ze ging graag naar school en was erg leergierig en nieuwsgierig naar de manier waarop dingen gebeuren. Dankzij haar opleidingen heeft ze toen een baan bij het GAK in Nijmegen gekregen.
Mooiste ervaring in het dorp
Toen we haar vroegen wat haar mooiste ervaring in het dorp was, zei ze lachend: “Ja dat is Geert d’n Bekker” . Geert was de enige zoon, naast drie dochters van de toenmalige bakker in het dorp Middelaar. Met Geert is ze nu alweer heel wat jaartjes getrouwd en samen hebben ze een dochter en een zoon. En inmiddels zijn ze ook al oma en opa van Pelle en is het tweede kleinkind op komst.
Op vrijdag is de vaste oppasdag waar ze erg van genieten. Hun gezinsleven stond en staat nog steeds in het teken van voetbal. Omdat zowel Rhea als Joshua op hoog niveau voetbal(d)en.
Loopbaan
Nadat ze ongeveer tien jaar voor haar gezin had gezorgd, kreeg ze de kans om weer aan het arbeidsproces deel te gaan nemen, door iemand te vervangen tijdens haar zwangerschapsverlof. Voor deze kans is ze altijd dankbaar geweest.
Zo ging het balletje weer aan het rollen en nu werkt ze alweer jaren bij een administratiekantoor in Molenhoek. In het begin werden de administraties nog aangeleverd in een schoenendoos maar gelukkig is tegenwoordig alles gedigitaliseerd.
Daarnaast is Lénette heel actief voor de DGP. Daar is ze samen met 3 dorpsgenoten namens Middelaar en Plasmolen aan begonnen maar inmiddels als enige nog over.
Voordat ze hier aan begon, heeft ze 4 jaar zitting genomen op de publieke tribune tijdens de raadsvergaderingen. Hiervan heeft ze veel opgestoken. Met name het volgen van de processen die alle beslissingen tot stand brachten.
Doordat ze overal voor open stond en veel vragen stelde, maar ook omdat ze hierin goede leermeesters had zoals, Ger Mulders, Ton Herings en GeertJan Wienhofen en niet te vergeten haar oudste broer Wim, die jaren in de politiek heeft gezeten en die haar vooral geleerd heeft hoe ze stukken moest lezen, zit ze nu goed op haar plek. Het leuke eraan vindt ze dat ze in contact komt met mensen uit de andere kernen en dat ze de belangen van Middelaar kan behartigen. Nu zit ze in de commissie waar de ideeën vanuit de dorpen vorm krijgen en later bij de raadsvergadering worden ingebracht.
Haar plek in ons dorp
Lénette is actief in verschillende verenigingen in ons dorp zoals het Sint Sebastianus Gilde. Daarvan is ze zelfs een keer koningin geweest. Feministisch wil ze zichzelf niet noemen, maar ze vond wel dat vrouwen ook dezelfde rechten als de mannen moesten hebben. Verder is ze lid van de "Vrouwen in Beweging", waarbij ze ook in het bestuur heeft gezeten. Haar ontspanning vindt ze bij het kerkkoor Allegria. Daarnaast zingt ze ook nog bij een koor in Ottersum. “Daar kan ik mij echt ontladen, als ik zing vergeet ik alles om mij heen” zegt ze. Verder is ze erg creatief op het gebied van papier door het maken van kaarten en cadeauverpakkingen. “Dat zou ik het liefste de hele dag doen, hier kan ik mijn ei in kwijt”. Schilderen vindt ze ook erg leuk om te doen. “Maar hier gaat mij nu nog te veel tijd in zitten. Dat komt later vast nog wel weer”.
Als we haar vragen wat haar mooiste plekje in ons dorp is zegt ze met een voldane glimlach:
“Dat is toch wel hier in mijn eigen achtertuin van mijn ouderlijk huis” . Het ouderlijk huis dat pas echt eigen voelt nadat ze het verbouwd hebben. Ook wandelt ze graag over de dijken langs de Maas waar ze geniet van de natuur en onze mooie omgeving.
De mooiste ervaringen in ons dorp
De betrokkenheid van de bewoners; de gemoedelijke sfeer en met name het groeten van elkaar en een praatje maken.
Als er wat moet worden geregeld of georganiseerd, zijn mensen gauw bereid om iets te doen zoals voor de goede doelen week , het welkomstpakket, het jubileumfeest van Astrantia om maar een paar dingen te noemen.
Hoe moeilijk het soms ook is, de verenigingen krijgen het toch maar steeds weer voor elkaar om te blijven bestaan. Verder vindt ze het DorpsOntwikkelingsPlan een heel goed initiatief, waar veel mensen bij het reilen en zeilen van het dorp worden betrokken.
Ze hoopt dan ook dat ze met de nodige voorzieningen hier haar oude dag kan doorbrengen en het voor de jeugd ook aantrekkelijker wordt om hier hun bestaan op te bouwen.
We besluiten met de keuze van Lénette voor Yvonne Janssen-Groesbeek uit Molenhoek voor het volgende interview.