De champagne stond al te bibberen in de koelkast en de supporters van het dames- en herenteam kwamen in drommen (serieus, er waren er bijna tien!) om hun team ) aan te moedigen voor de mogelijke kampioenswedstrijd van de vrijdagavondcompetitie. De platte kar was helaas afwezig (voor verkeerde datum besteld). Gespannen werden de wedstrijden gevolgd. Sommige waren taaier dan een taai-taai pop en duurden ongeveer even lang als een aflevering van je favoriete soap.
De dames pakten gelukkig al vroeg hun kampioenschap en begonnen onmiddellijk met hun feestje. De heren daarentegen moesten wachten tot ongeveer half twaalf voordat ze met een verlossende 10-8 in de supertiebreak van de laatste wedstrijd eindelijk ook konden juichen. Met vermoeide en pijnlijke kuiten verliet menig speler het veld.
Toen barstte het feest los. De dames hadden geduldig gewacht met de champagne tot de heren klaar waren, en toen de kurken eenmaal knalden, schoten ze als raketten tegen het plafond. 'We Are The Champions' werd door iedereen luidkeels meegezongen. Een extra feestelijk stempel werd op de vreugde gedrukt door het feit dat Sylvia om 12 uur haar verjaardag vierde.
Nu zowel de dames als de heren gepromoveerd zijn, belooft volgend jaar spannend te worden. Wéér promoveren, in de pool blijven, of degraderen (o nee!). Om dat laatste scenario te voorkomen, komt het bestuur aanstaande week in spoedzitting bijeen. Ze overwegen voor beide teams een verplicht trainingstraject met hoogtestage in de Oostenrijkse Alpen.
In ieder geval was het feest op vrijdagavond groots, want de laatsten gingen in de vroege uurtjes dronken (van geluk) naar huis.
