Ongeveer 1000 filmpjes heeft hij gemaakt. Onder andere over de historie van Hotel de Plasmolen, de bouw van de Mookerhof in Mook of Villa Lierdal in Molenhoek en de Vlinderwei in Plasmolen. Daar komen nog honderden andere filmpjes bij van vakanties en bijeenkomsten in familiekring. Veel films staan op Youtube en Facebook. De honderden films met betrekking tot de familie moeten nog bewerkt worden. Je kunt het eigenlijk niet zo apart bedenken of hij heeft er een opname van gemaakt. Hij mag dan ook met recht de cineast van de gemeente Mook genoemd worden.
Zijn verhalen en beelden brengen de lokale bevolking dichter bij elkaar, zegt hij, en laten hen zien hoe prachtig en veelzijdig de gemeente Mook is. Momenteel is Sjaak Jakobs bezig met een ambitieus project. Hij wil graag een film maken over oud-Molenhoek.
Waar komt toch die enorme ijver voor het filmen bij hem vandaan? Als je met hem daarover aan de praat raakt ben je zo maar anderhalf uur verder.
Jeugd
Sjaak, geboren in Horst in 1947, komt uit een goed-katholieke boerenfamilie van 7 kinderen, twee meisjes (de oudste en de jongste) en vijf jongens, waarvan hij de jongste is. Zijn vader teelde asperges en aardbeien. Verder bezaten ze nog een paar koeien en een paar paarden voor het werk op het land. Tijdens de schaalvergroting in de landbouw in de jaren 60 van de vorige eeuw heeft pa Jakobs de boerderij verkocht, bouwde een nieuw huis er naast en ging schilderen met olieverf, iets wat hij liever deed dan boeren.
Werk
Sjaak volgde de middelbare tuinbouwschool in Venlo. Na deze schooltijd verhuisde hij naar Rheden bij Arnhem voor zijn eerste baan in de hovenierswereld. Toen na vijf jaar het belastingstelsel werd hervormd en het tuinonderhoud niet meer aftrekbaar was vroeg zijn baas hem een andere baan te zoeken. Ontslag kreeg hij niet. Korte tijd heeft gewerkt als tuinman in Oosterbeek bij de JP Heijstichting, een orthopedagogisch behandelcentrum voor minder valide mensen. Daarna heeft hij anderhalf jaar bij de gemeente Ridderkerk gewerkt. In 1974 werd bij de gemeente Veghel een voorman met ervaring gevraagd; dat was een kolfje naar de hand van Sjaak. Een jaar later was hij opzichter.
In 1978 solliciteerde hij bij het WNO te Nijmegen en werd aangenomen. Daarom verhuisde hij in 1982 naar Beuningen. WNO staat voor “Werkvoorzieningsschap Nijmegen en Omgeving”, het latere Breed. Het bedrijf was een samenwerkingsverband met 13 gemeentes in de regio. Sjaak was er plaatsvervangend uitvoerder. Overal waar een uitvoerder uitviel viel Sjaak in. Bij WNO is hij blijven werken totdat hij in 2004 gevraagd werd om er met een regeling uit te stappen. Dat gebeurde in februari 2004. Hij was toen 56. Toentertijd keek men niet op een paar centen, zegt hij.
Huwelijk
In 1972 is Sjaak getrouwd, maar dit huwelijk liep spaak na ongeveer 12 jaar. Hij vond ‘onderdak’ in een houten chalet op de Biesselt in Mook. Maar hier lieten de primaire voorzieningen te wensen over: de verwarming kon het niet aan waardoor de aan en afvoer van water bevroor. Toen zijn oom Sjeng, de broer van zijn moeder die een champignonkwekerij bezat aan de Middelweg in Molenhoek, hier lucht van kreeg mocht hij tijdelijk bij hem thuis komen wonen. Als hij denkt aan Molenhoek zegt Sjaak dat deze gebeurtenis zijn dierbaarste herinnering is.
Bij zijn werkgever in Nijmegen was ook een afdeling stratenmakerij. Bij het herstraten van de Heerbaan in Millingen viel op een bepaalde dag vlakbij de plek waar Sjaak aan het werk was een dame van haar fiets. Hij was zo galant haar weer op de been te helpen. En zo kwam van het een het andere. Het klikte zo goed tussen hem en Cobi dat ze al vrij snel gingen samenwonen in Millingen. Na één jaar verhuisden ze naar Nijmegen. Van daaruit kocht hij in 1986 een huis in Molenhoek en in 1988 zijn ze getrouwd.
In 2020, de coronatijd, verhuisden ze naar een woning een paar deuren verder in de straat ,maar dan met alles gelijkvloers. Zijn eigen huis vindt Sjaak de mooiste plek van het dorp; hier voelt hij zich thuis, een plek om altijd naar terug te keren.
Pensioen
Omdat hij na zijn arbeidzaam leven niet thuis achter de geraniums wilde blijven zitten heeft hij andere werkzaamheden verricht; dat mocht tot een bepaald bedrag. Hij bracht brood rond voor bakkerij ‘t Kraayennest in Malden en werkte bij Hoveniersbedrijf Blommestein in Molenhoek. Vervolgens reed hij drie jaar lang taxi bij Munckhof. Nadat Sjaak een hernia kreeg is hij gestopt. Na daarvan te zijn genezen is hij gaan rijden voor het herstelcentrum Malderburgh en Dekkerswald tot aan corona. Toen was het echt afgelopen. Vanaf die tijd is hij alleen maar dingen gaan doen die hij leuk vindt; ‘puur eigenbelang dus’, zegt hij.
De eerste filmjaren
In 1990 kocht hij voor zijn vakantie naar Karinthië een Canon filmcamera voor 1600 gulden (€ 770,-). Aanvankelijk filmde hij de vakanties en familiebijeenkomsten, waarvan de bandjes in een kast belandde waar er niemand meer naar omkeek.
Tijdens zijn werk ontmoette hij iemand die videomontage als hobby had. Deze man monteerde voor Sjaak een film die hij had opgenomen ter gelegenheid van het 25-jarig ambtsjubileum van een collega. Hij vond het resultaat zo mooi dat hij dat zelf ook wel wilde leren. Dus kwam er boven op een kamer een bureau met verschillende mengpanelen voor beeld, geluid en kleur en daarnaast twee dure videorecorders. Het monteren kostte veel tijd en was nauwkeurig werk, want als er iets mis ging kon je van voren af aan beginnen.
Toen hij in 1997 zelf 25 jaar in overheidsdienst was kreeg hij als gratificatie een extra maandsalaris. Daarvan kocht Sjaak zijn eerste montagecomputer en in datzelfde jaar maakte hij zijn eerste huwelijksreportage.
Andere filmonderwerpen
Het filmen en monteren bevielen hem zo goed dat hij zelf naar onderwerpen ging zoeken. In 2004 maakte hij zijn eerste filmpje over Mook. Omdat hij in die tijd ook lid was van een videoclub leerde hij ook op een andere manier te filmen; geen gezwaai meer van links naar rechts, omhoog en omlaag of onnodig in- en uitzoomen. Zo werden de opnames steeds rustiger. Ook maakte Sjaak verschillende portretten waaronder een film over een 6-jarig kankerpatiëntje voor de stichting ‘Doe een wens’. Deze stichting heeft als doel de laatste wensen van (pre)terminale en ernstig zieke patiënten mogelijk te maken.
Na 2008 kwamen van zijn hand de eerste korte films over de natuur in de omgeving en in 2009 verscheen de eerste ingesproken documentaire. Vanaf die tijd verschijnen meer ingesproken films; zij gaan vooral over Mook en omgeving.
Soms wordt hij gevraagd b.v. voor opnames over de Vlinderwei in Plasmolen. Soms vraagt hij zelf op Facebook of mensen informatie kunnen geven over een bepaald onderwerp of een filmpje willen inspreken zoals over de geschiedenis van Hotel de Plasmolen. Het resultaat van zijn vraag is niet bijster groot omdat ‘mensen misschien niet willen of durven’, zegt hij. Omdat tijdens de coronaperiode niet veel gedaan kon worden is hij gaan zoeken naar geschikte filmonderwerpen zoals de kerk van Molenhoek, natuuropnames en wandelingen met Lee Tonnaer. Op zijn YouTube-kanaal ‘Sjaak Jakobs’ zijn al deze filmpjes te zien en ook via MaasBuren worden ze regelmatig gedeeld.
Laatste ontwikkelingen
Sjaak heeft ondertussen al 150 films op zijn naam staan. Die variëren nogal van onderwerp: van wijn maken, de kersenteelt en ingesproken wandelingen tot de KBO en het hoge en lage water in de Waal en de Maas. Hij zoekt, zoals gezegd, zelf naar onderwerpen en speurt naar mensen die iets kunnen vertellen over het onderwerp waar hij mee bezig is. Zo is hij momenteel bezig met een meerjarenproject over de geschiedenis van Molenhoek, over de naam van het dorp en de bewoning van bepaalde straten. Achtergrondinformatie over dit onderwerp zoekt hij in boeken en op de site van de Heemkundekring Molenhoek of het Gelders Archief. Voor dit onderwerp is hij op zoek naar mensen die nog kunnen vertellen over vroeger tijden.
Hij filmt alles wat los en vast zit over een bepaald onderwerp. Hij filmt wel 4 uur waar misschien 2 minuten film van overblijft. Het is echt een uit de hand gelopen hobby.
Naast het filmen is Sjaak ook bezig met het digitaliseren van zijn analoge banden. Dat duurt een hele tijd, want daarna wil hij de nieuwe, digitale film ook nog mooier maken met foto’s en muziek.
Tot slot
Op het einde van het gesprek met Sjaak werd hem gevraagd een blik te werpen op de toekomst van Molenhoek. Daar heeft hij wel een opvatting over, vooral als het gaat om de ontsluiting van Groesbeek naar de A73. Zijn idee komt voort vanuit zijn achtergrond in de tuinarchitectuur. Hij is van mening dat de mens een gemaksdier is en ook in dit specifieke geval zoekt naar de gemakkelijkste en dus kortste weg om bij de Jan Ludenlaan uit te komen. Zijn ideeën hierover staan uitgebreid op Facebook.
Als er mensen zijn die iets willen of kunnen vertellen over het oude Molenhoek dan kunnen ze contact opnemen met Sjaak via: