Op 8 september viert de breigroep ‘Steekje los’ het eerste lustrum met een brei-expositie in het LOP. Wat is er veel gebeurd in die vijf jaar.
Toen ik me in 2015 aanmeldde als gastvrouw bij het LOP, werd mij bij het eerste gesprek gevraagd of ik nog vaardigheden of ideeën had die iets extra’s zouden toevoegen aan de activiteiten in het LOP. Ik ben een enthousiaste breister en zei dat ik wel een breigroep zou willen oprichten. In het westen van het land, waar ik jaren gewoond en gewerkt had, was breien inmiddels weer helemaal ‘hot’. Met enige scepsis van het toenmalige bestuur startte ik op 8 september 2015 de breigroep ‘Steekje los’.
Mijn doel was mensen weer enthousiast te maken voor breien, een oeroude techniek met het prachtige en veelzijdige materiaal wol. En, net zo belangrijk, met elkaar in gesprek raken, elkaar helpen en nieuwe technieken leren. We startten met een middag in de maand maar al gauw werden dat twee middagen. Binnen een half jaar ontstond er een vaste kern breisters die iedere veertien dagen aanwezig is, met daar om heen mensen die af en toe komen. De middagen worden druk bezocht, ook door de andere gasten van het LOP. Het is gezellig, er wordt veel gelachen, lief en leed gedeeld en iedereen kijkt op het eind alweer uit naar de volgende breimiddag.
We hebben geen vast thema, iedereen werkt aan een eigen breisel. Zo af en toe neem ik iets mee in een techniek die ik nog niet heb zien gebruiken of waarover gesproken is. Als er belangstelling voor is, beginnen we aan een nieuwe techniek of pakken we een oude op. Zo zijn we op een gegeven moment sokken gaan breien. Iets wat velen van ons in hun jeugd gedaan hadden. Maar we waren een beetje kwijt hoe dat ook al weer moest, vooral die lastige hiel. Dankzij goede boeken en duidelijke filmpjes op het internet, bleek het breien van sokken niet zo moeilijk. Niet zoals vroeger in grijs en donkerblauw, maar letterlijk in alle kleuren van de regenboog. De gelukkige dragers willen niets anders meer. Op de tentoonstelling zijn een aantal voorbeelden te zien.
Op deze manier vergroot je je vaardigheden, en blijft het breien een ontdekkingstocht. En er valt nog heel veel te ontdekken: fair isle breien, entre-laque, brioche, lace, kabels, in het rond breien, truien zonder naden, etc.
Omdat ik een aantal jaren in een mooie breiwinkel heb gewerkt weet ik ook veel over wol. Ook ben ik wol gaan spinnen. Na een demonstratie tijdens de breimiddag leverde dat weer een paar enthousiastelingen op en zo ontstond een spingroep ‘De makke Schapen’. En dan spin je al dat mooie garen…, en je kan niet eeuwig breien…, dus misschien weven? Daarover later weer eens een ander verhaal.
Feit is dat de breimiddagen als een soort olievlek hebben gewerkt. De meeste deelnemers breien, maar beoefenen ook andere ‘steekkunsten’. En in de vijf jaar dat we nu bestaan is er al heel wat moois gemaakt. Dat willen we graag laten zien. We zijn trots op ons werk, want ieder stuk is uniek en met liefde gemaakt van een materiaal dat al sinds mensenheugenis voor kleding wordt gebruikt. Omdat we weten met hoeveel inzet en toewijding een werkstuk gemaakt is, blijft het langer in gebruik en wordt het vaak vele malen gerepareerd.
De expositie is een overzicht van wat we de afgelopen vijf jaar hebben gemaakt en de variatie is groot. U wordt van harte uitgenodigd alle mooie werkstukken te bekijken tijdens de openingstijden van het LOP. Vanwege het coronavirus geen grote officiële opening maar op de dag dat we vijf jaar bestaan een besloten bijeenkomst met een feestelijk tintje voor de ‘diehards’.
Cora Rohrbach
[foto’s: Barry Rooijakkers]
__________