Keizershof

Keizershof Plan Molenhoek: eerste huis is midden 1969 klaar. Een gedeelte van dit plan is gesitueerd rond een oude landweg, de Keizersweg. Een deel van deze weg wordt omgedoopt tot Keizershof. De Keizersweg in Molenhoek was oorspronkelijk een onderdeel van ‘Le chemin de Grave à Cleves’. De Keizersweg bestaat nu niet meer. Het stuk in Molenhoek dat de naam droeg en dat ook ‘de weg van Heumen naar Groesbeek’ genoemd werd, is bij de opening van het treinstation rond 1900 omgedoopt tot Stationsstraat. Zowel de gemeente Groesbeek als de gemeente Heumen hebben een aantal jaren meebetaald aan het onderhoud van de oude Keizersweg in Molenhoek, kennelijk omdat het bestuur van de gemeente Mook en Middelaar op het standpunt stond dat het hier om een gedeelte van een doorgaande verbindingsweg ging waar de inwoners van Groesbeek en Heumen meer belang bij hadden dan de inwoners van Mook en Middelaar. Arnhemsche Courant, 9 juli 1870. 29 – Right Om de naam Keizersweg niet verloren te laten gaan, werd een zandweg dat parallel vanaf Rijksweg langs Harry Vloet liep tot Keizersweg benoemd. Later werd een deel bebouwd en Keizershof genoemd. De rest van die weg verdween rond de jaren negentig van de 20ste eeuw voor woningbouw. De landweg die omgedoopt werd tot Keizersweg Trouw 11 april 1968 De bouw begon achteraan bij de Oude Bovensteweg. In 1969 kwam de wasserij van Oldenhof wel erg dicht bij een nieuwe woonwijk te liggen of liever gezegd: de nieuw woonwijk kwam dicht bij Oldenhof te liggen. In september van dat jaar merkte raadslid mevrouw de Best het volgende op: “De mensen in de nieuwbouw klagen erg over roet dat uit de schoorsteen van de daar gelegen wasserij komt. De was aan de drooglijn wordt er zwart van.” De voorzitter antwoordt dat het college in onderhandeling is met de eigenaar van de wasserij over een oplossing. Op 2 september 1969 kwam de volgende brief bij de gemeente binnen: Ondergetekenden, bewoners van de Keizershof, verzoeken U met klem, ten spoedigste passende maatregelen te willen nemen, c.q. te bevorderen, die een einde kunnen maken aan de overlast welke de bewoners van Molenhoek ondervinden van de roetende schoorsteen van de firma Oldenhof. Het zal U bekend zijn, dat deze overlast niet onbeduidend is. Wij noemen: regelmatige en intense vervuiling van huizen en interieurs, van wasgoed, geparkeerde auto’s etc. De roetneerslag is overal in huis te vinden; jonge kinderen, waaronder enkele pasgeborenen, moeten vaak met hermetisch gesloten ramen slapen. Wij verhelen ons niet dat het bestemmingsplan Molenhoek de firma Oldenhof ongevraagd voor ernstige en ingrijpende voorzieningen heeft geplaatst. Wel verbazen we ons over het feit dat, terwijl dit bestemmingsplan een aanloop van meerdere jaren heeft gehad, er geen aanwijsbare maatregelen in eerder stadium zijn getroffen om dit, voor de volksgezondheid ernstige, euvel tijdig op te lossen. Nagegaan werd of de aan de heer Oldenhof op 26 oktober 1956 verleende Hinderwetvergunning voorwaarden waren verbonden en dat bleek niet het geval. Oldenhof trof dus geen blaam. In de raadsvergadering van 7 januari 1970 attendeert de heer van Bergen op de hopeloze situatie rond wasserij Oldenhof in de Molenhoek. Hij zit er al jaren met zijn bedrijf, maar nu is de uitbreiding er rond omheen gegroeid, waaraan hij geen debet heeft. Toch is er nu wel een onhoudbare toestand voor dit bedrijf ontstaan. De heer van Bergen vraagt wat hieraan gedaan kan worden. Wethouder Thijssen antwoordt dat deze situatie nauwkeurig bekend is en dat allerwegen gezocht wordt naar de meest acceptabele oplossing. Op 17 maart 1970 komt bij wethouder Thijssen het bericht binnen dat Oldenhof de zaak verkoopt en dat de koper de opstal zal slopen. Er moet nog wel even een regeling getroffen worden dat Oldenhof een tegemoetkoming van de gemeente krijgt in verband met beëindiging van het bedrijf. En dat de in het wasserijgebouw wonende huurder zo snel als mogelijk de beschikking over een nieuwe woning zal krijgen. Beplanting Keizershof Het bestemmingsplan Molenhoek was modern van opzet en de kosten van aanplant waren in de verkoopprijs van de grond verwerkt. Het wonen daar is onder meer aantrekkelijk door zijn plantsoenen en dat moet, volgens de voorzitter van de Mookse Raad, ook de nieuwe bewoners gegund worden. Dus er mag niet op bezuinigd worden. De heer Kalff vraagt nog wel of er ook Tilia Intermedia (lindebomen) geplaatst kunnen worden omdat deze boomsoort belangrijk is voor de bijenhouderei. Er werd niet voor niets aan de bijen gedacht want omstreeks 1930 was er reeds een bijenvereniging in Mook.