Op 23 oktober spreken buurtverbinders Petra Zwartjes en Loes Meijer met Marlies in het LOP (Lees en Ontmoetings Punt) in Molenhoek. Midden in de ruimte zitten een stuk of acht vrouwen gezellig te breien en te babbelen, en speelt een oma een potje kwartet met een scholier. Levendige boel daar!
Marlies Megens is voorgedragen door Yvonne Janssen Groesbeek als de volgende inwoonster die we interviewen voor deze populaire rubriek Thuis in je dorp
Een hond als compensatie
Marlies werd in 1955 als enig kind geboren in Amsterdam. Ze kwam in 1971 met haar ouders in Molenhoek wonen, na haar vaders pensionering. Vader wilde namelijk de opvolgers in zijn manufacturenwinkel niet voor de voeten lopen, en zocht het nogal ver weg. Uitgerekend op een leeftijd dat ze de stad wel spannend ging vinden om lekker uit te gaan, kwam ze dus in een piepklein dorp terecht. Maar als compensatie kreeg ze een hond, vertelt Marlies droogjes. De laatste drie jaren van de middelbare school volgde ze op de NEBO in Nijmegen, waar ze ook haar Groesbeekse man leerde kennen. Het stel trouwde in 1982. Haar ouders vertrokken al snel naar een bejaardenwoning.
Stevig geworteld in Molenhoek
Marlies en haar man wonen nog steeds in haar ouderlijke huis. Ze brachten er samen drie zonen groot (1983, 1985, 1987) die inmiddels allemaal het huis uit zijn. Er zijn zelfs al twee kleinkinderen van 5 en 15 maanden. Maar helaas woont Oma Marlies een beetje ver van ze vandaan.
Marlies studeerde Orthopedagogiek in Nijmegen. Als studentassistente ontwikkelde ze samen met wetenschappers een gezinsrelatietest. Ze stopte met betaald werken toen ze haar derde kind verwachtte en haar echtgenoot meer werk vond in het onderwijs.
Sindsdien werkt ze bijna onafgebroken als vrijwilligster. Zo was ze gastvrouw bij ouderenmiddagen in De Wieken, zat ze in het bestuur van de plaatselijke basisschool, in het kerkbestuur, in liturgiegroepen, en in het bestuur van het zangkoor waar ze lid van is.
Al ruim 25 jaar een warm hart voor vluchtelingen
Marlies sloot zich in 1992 aan bij de vrijwilligersgroep VluchtelingenWerk Mook. Ze begon als vrijwilligster maatschappelijke begeleiding. Al snel werd ze daarnaast ook coördinatrice van de vrijwilligersgroep, die zich in de loop der jaren uitgebreid heeft tot 50 vrijwilligers. Die groep bestaat uit taalcoaches en maatschappelijke begeleiders. Taalcoaches oefenen één op één de taal met vluchtelingen als ondersteuning van de officiële taalles . Ook bereiden ze hen voor op hun inburgeringsexamen. Maatschappelijk begeleiders ondersteunen een persoon of gezin om het leven hier in al zijn facetten op de rit krijgen.
Het werk vraagt veel betrokkenheid van vrijwilligers, maar je leert wel ook om zelf grenzen te trekken, vertelt Marlies. We begeleiden vluchtelingen ongeveer twee jaar, en houden daarna nog zo’n drie jaar contact. Momenteel zitten er 64 personen, waaronder 25 minderjarige kinderen, binnen die periode van 5 jaar. Daaronder zijn veel Syriërs die in 2015 vanwege de oorlog in Nederland kwamen.
Gelukkig is er 3 jaar geleden een tweede coördinatrice bij gekomen, die het taakgebied Taal & Participatie stevig op poten gezet heeft.
Bewust onbetaald
Marlies doet haar werk principieel onbetaald. Want als je er geld voor krijgt, wordt er vaak door anderen bepaald hoe je moet werken. Dat is de reden waarom ze de Mookse Vluchtelingenhulp heeft afgescheiden van de landelijke stichting VluchtelingenWerk. Die stichting verving vrijwillige coördinatoren steeds meer door betaalde krachten.
Vluchtelingenhulp Mook krijgt wel subsidie van de gemeente voor de begeleidingskosten, de organisatie van bijeenkomsten en voor taalboeken. De band met de gemeente is goed, lijntjes zijn kort. Ook ontvangen ze giften van derden.
Marlies is vrijwel dagelijks met Vluchtelingenhulp bezig. Haar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ze organiseert sociaal culturele activiteiten als Sinterklaas, een multiculturele maaltijd en uitstapjes. En ze is vangnet voor gezinnen als hun vaste vrijwilliger weg gaat of op vakantie is. Haar rustige uitstraling, een goed luisterend oor, een dienstbare opstelling, en haar organisatietalent komen enorm van pas bij het werken met vluchtelingen.
Wat een veerkracht!
Mensen realiseren zich vaak niet hoeveel vluchtelingen achter hebben moeten laten, merkt Marlies op. Niet alleen hun huis en andere bezittingen, maar ook hun familie, hun sociale contacten, hun werk, hun status (die soms gebaseerd was op iets wat in Nederland helemaal niet zo hoog in aanzien staat), hun toekomstplannen, hun vertrouwde omgeving waarbinnen ze weten wat er van hen verwacht wordt. Een mens zou van minder depressief kunnen worden!
Marlies heeft dan ook bewondering voor de veerkracht waarmee de meeste vluchtelingen hier de draad weer oppakken en – ondanks tegenslagen – proberen om een nieuw leven op te bouwen. In onze huidige samenleving is er een tendens om culturele verschillen te benadrukken en in ‘wij’ en ‘zij’ te denken. Maar vluchtelingen zijn gewone mensen zoals wij allemaal, die in veiligheid en vrijheid een thuis willen hebben, en voor zichzelf – maar vooral ook voor hun kinderen – op een goede toekomst hopen. En wat is er nu mooier dan hen daarbij te helpen?
Mooi Molenhoek
In Molenhoek vindt Marlies het fijn wonen door de schitterende natuur. Je kunt lekker met de hond wandelen op de Heumense Schans en Mulderskop, en Marlies heeft er veel bekenden. Ze zou best begraven willen worden op de natuurbegraafplaats die er misschien op het Landgoed Mookerheide komt. Er wordt in Molenhoek veel gedaan door de gemeenschap vindt Marlies. Ze noemt de CAM (Culturele Activiteiten Molenhoek), Molenhoek pakt aan, Molenhoeks Makkie, de Kerst-inn, de activiteiten in het LOP en de Molenhoekdag. Er is genoeg reuring en het klimaat voor vluchtelingen is ook heel redelijk. Het mooiste is, glundert ze, als vluchtelingen ook echt mee doen aan die activiteiten. Zo heeft een Syrische man onlangs een idee ingediend voor’ Molenhoek pakt aan’ en hebben zes vluchtelingen als vrijwilligers meegewerkt aan de Molenhoekdag.
Haar hartenwens: nieuwe maatschappelijk begeleiders
Marlies zoekt meer vrijwilligers voor de maatschappelijke begeleiding van vluchtelingen! Ze voorziet daar op afzienbare tijd een tekort aan.
Wat houdt dat werk in? In het begin komt er veel op je af: je moet zaken uitleggen en mensen bijvoorbeeld ondersteunen bij taalles regelen, of het huis inrichten, het aanmelden bij een school, het aanvragen van toeslagen en minima-regelingen, het opzetten van hun financiële administratie, het regelen van taalstages of werkervaringsplaatsen, of bij de contacten met instanties en artsen. Er komt ook veel formulierenhulp bij kijken. Ín het begin ga je dus vaak op de koffie of thee. Na enkele maanden volstaat 1x per week contact meestal.
Wat heb je voor dit werk nodig? Marlies somt op: interesse in andere culturen, open staan voor andere mensen en denkbeelden, betrokkenheid bij vluchtelingenproblematiek. En vooral ook: niet bang zijn voor formulieren en voor regelwerk als telefoontjes plegen en contact leggen met instanties.
En wat brengt het je? Veel gastvrijheid, dankbaarheid, soms ook vriendschap. Marlies probeert steeds de goede match te maken tussen vluchteling en vrijwilliger. Je begeleidt dan dat gezin of die persoon gedurende twee jaar. Voor de vrijwilligers is er een uitgebreid draaiboek met heel veel informatie, adressen en telefoonnummers. Marlies is altijd beschikbaar als vraagbaak. En er zijn af en toe vrijwilligersvergaderingen, waar vrijwilligers van elkaar kunnen horen waar ze tegenaan lopen en hoe ze problemen opgelost hebben.
Oproep
Heb jij ook een warm hart voor vluchtelingen en zie je niet op tegen wat regelwerk? Ga dan naar de website www.vluchtelingenhulpmook.nl daar staan contactgegevens voor mensen die meer informatie willen of zich aan willen melden als vrijwilliger. Ook het jaarverslag 2017 staat op die website.