Als we onze fietsen tussen de hekken plaatsen staat een vriendelijke beveiligingsbeambte ons op te wachten. We willen een kennismakingsbezoek brengen aan het cruiseschip de ‘Switzerland’ (bouwjaar 1988) dat ligt afgemeerd aan de kade in Mook. Het schip heeft een nieuwe roeping gekregen: het dient de komende 18 maanden als opvang voor ongeveer honderd Oekraïense vluchtelingen.
Op dit moment verblijven er zo'n 65 mensen aan boord. Zij worden verdeeld door de veiligheidsregio’s in het land en komen dus uit alle delen van het land. Er wordt ook gezorgd voor een mix van personen, zowel gezinnen met kinderen als echtparen/stellen tussen de twintig en dertig jaar. Kinderen onder de twaalf worden echter niet toegelaten omdat de Maas een gevaar vormt voor jonge kinderen.
Het schip biedt deze mensen een tijdelijk thuis, een veilige haven na het verlaten van hun eigen huis en haard als gevolg van geweld. Hier kunnen ze eten, drinken en hebben ze een dak boven hun hoofd. Het is een plek van hoop, een stap op weg naar een veilige thuissituatie als de oorlog voorbij is.
De beveiligingsbeambte verwelkomt ons en stelt ons voor aan een vriendelijke Belgische dame. Ze werkt voor een cateraar en is verantwoordelijk voor de maaltijden aan boord van het schip - ontbijt, lunch en avondeten. Ze neemt ons mee op een rondleiding door een deel van het schip, waaronder de eetzaal, de recreatieruimte en het bovendek. Terwijl ze ons rondleidt, vertelt ze over de contacten met de omwonenden. Ze begrijpt dat een groot schip voor hun neus en het geluid van bijvoorbeeld generatoren voor overlast kunnen zorgen.
Even later worden we voorgesteld aan twee medewerkers van het Rode Kruis. Ze delen met ons hun zorgen over de privacy van de bewoners maar willen wel dat we een goed verhaal kunnen schrijven. Dus willen ze eerst overleggen met hun leidinggevende en aanspreekpunt voor de locaties in Mook, Venray en Roermond. Ze beloven contact met ons op te nemen om de verdere gang van zaken te bespreken. We begrijpen hun zorg voor de bewoners en stemmen in met hun voorzichtige benadering. Binnenkort zullen we weer verder zien hoe we als Maasburen een positieve bijdrage kunnen leveren aan de inburgering en participatie van deze Oekraïense vluchtelingen.
