Maatschappelijk werkster tussen Waal en Maas
Als je bij het huis van de familie van Rijn komt hoor je er niet een eenvoudige ringbel of een ingewikkelde ding-dongbel, maar een simpel touw dat via een ingenieus systeem verbonden is met een echte bel in de huiskamer. Frans en zijn zonen hebben dit ooit verzonnen en in elkaar geknutseld.
Diamanten huwelijk
Op 1 juni waren Phil en Frans 60 jaar getrouwd. De burgemeester en zijn vrouw kwamen om hen daarvoor te fêteren. Twee zonen namen de honneurs van Frans waar. Ook in Aqua Viva werd het heuglijke feit gevierd, want Frans meenemen naar Molenhoek was geen goede oplossing. Bij Petit Malden heeft Phil een hele grote doos met taartjes gekocht. Op de feestdag zelf gingen Phil en haar zonen naar Aqua Viva, waar ze met iedereen die aanwezig was op de afdeling, dus ook met het bezoek, de taartjes verorberd hebben. Frans heeft er zeer van genoten, want hij is dol op taartjes. Daarna is Phil met de jongens uit gaan eten bij restaurant Verukkeluk in Brakkenstein.
De straat en het LOP
In de straat wordt Phil goed opgevangen sinds Frans niet meer thuis woont. Laatst kwam ze de overbuurvrouw tegen die haar vroeg om te komen eten. Ook de naaste buurvrouw vroeg een keer of ze mee wilde eten. Het feit dat het mensen opvalt dat Phil alleen is en dat ze zich afvragen of ze iets voor haar kunnen doen vindt zij schattig en bijzonder.
Molenhoek is een heel mooi dorp, zegt Phil; vooral het LOP vindt ze heel bijzonder; een ontmoetingsplek voor iedereen die dat wil. Je moet alleen over een bepaalde drempel heen, maar ben je eenmaal binnen dan merk je dat de sfeer heel erg goed is. De mensen daar zijn zeer actief. Vooral Petra Poulissen is onmisbaar; als die wegvalt gebeurt er niets meer, volgens Phil.
In het LOP staan heel veel en bijzondere boeken. Een vrijwilligster vertelde eens dat er op een dag een mevrouw binnen komt lopen; zij neemt een boek ter hand, keurt het en zegt: ‘Ik neem dat maar mee, want ik moet vandaag naar een verjaardag’. Iemand die dat verhaal hoorde zei tegen de vrijwilligster: ‘Je had moet zeggen: ‘Moet ik het leuk voor je inpakken’. De mevrouw werd wel te verstaan gegeven dat dat niet de bedoeling van de bibliotheek is.
Omdat het uitlenen op goed vertrouwen gaat zou het wel zo aardig zijn als je dat vertrouwen niet beschaamt.
Phil is legpuzzel-verslaafd. Duizend stukjes liggen daar en die moeten allemaal hun plek hebben. Gijs, de huisfilosoof, merkt op dat het niet zo moeilijk is. ‘Je hoeft alleen maar het goede stukje op de goede plek te leggen, weet je dat?’. Puzzelen is heerlijk; je hoofd is leeg, je moet niets; dat is Phil’s verslaving bij het LOP.
Op een gegeven moment was er van een puzzel aan de zijkant een stukje kwijt. Dat is toch detonerend. Een man die dat in de gaten had zei dat hij dat wel kon maken. Hij maakte een foto van het ontbrekende stukje, nam een paar stukjes mee voor de kleur en bracht later het nieuwe stukje weer aan in de puzzel; je ziet geen verschil met de oude situatie.
Zo is er een einde gekomen aan vier afleveringen uit het leven van een bijzondere vrouw en een bijzonder echtpaar. Hopelijk kunnen wij nog lange tijd genieten van Phil’s aanwezigheid in het LOP.
Einde