Interview van Loes Meijer met Masja Nannings en Lee Tonnaer
3 september 2020
“Kijk, als je je hand hierboven houdt wordt hij vanzelf gedesinfecteerd.” Apetrots ontvangen Masja en Lee me al bij de voordeur van KunstLokaalMook. Nieuwsgierig stap ik over de drempel van een onopvallend pand aan de Rijksweg. Binnen wacht echt een grote verrassing. Een frisse moderne ruimte, veel spotjes, veel kunst.
De stichting Jacques van Mourik huurt het pand van eigenaar OCV. Lee Tonnaer is voorzitter van deze stichting en Masja Nannings naast bestuurslid ook coördinator exposities.
Vertel eerst eens wat over jezelf en over wat je hebt met kunst.
Masja Nannings (57) wil eigenlijk liever op de achtergrond blijven, maar na en beetje aandringen vertelt ze “Ik ben hier geboren en opgegroeid met de dorpsjeugd van Mook. Met een tussenpoos van 18 jaar heb ik ook altijd in Mook gewoond. Het voelt gewoon vertrouwd. De grond en natuur hier blijven me trekken. En ook de historie met de voormalige kunstkolonie. Ja, wat heb ik eigenlijk met kunst? Dat draag je in je, denk ik. De vader van mijn moeder ging na zijn pensioen schilderlessen volgen. En mijn moeder heeft oog voor schoonheid. Daar zal ik mijn affiniteit wel van hebben. Ik heb interesse in kunsthistorie maar ook in hedendaagse kunst. En ik houd van mooie zinnen. Sinds een jaar of twee ben ik actief in de JvM stichting. Maar ik wilde me daar alléén voor inzetten als de stichting zich ook met hedendaagse kunst bezig zou gaan houden. Nou, voilà, de openingstentoonstelling hier is het eerste resultaat ”, besluit ze enthousiast.
Lee Tonnaer is geen onbekende in onze gemeente. Hij is maatschappelijk en politiek actief in veel organisaties. ”Ik ben als eerste bevrijdingskind op 17 september 1944 geboren in Amby, nu Maastricht”, vertelt hij, “en ik kreeg daarom maar liefst 6 voornamen! Ik heb geneeskunde gestudeerd in Nijmegen en lange tijd gewerkt voor UMC en universiteit in Nijmegen. Ik heb sedert mijn studie altijd in de omgeving gewoond, en sinds 1983 in Mook. Ik ben heel erg verknocht geraakt aan deze streek. Opgroeien en wonen in een dorp als dit, vind ik een zegen.
Op kunstgebied ben ik eigenlijk een leek, maar ik heb wel interesse in mooie dingen. Met name loop ik warm voor ruimtelijke en landschappelijke kunst. Prachtig om te zien hoe architectuur in het landschap wordt ingepast.
Je moet ook leren kijken. Dat heb ik bij Jacques van Mourik wel geleerd. De verhalen achter de schilderijen en de verbinding met nieuw werk, maken dat je het anders waardeert. Mijn bijdrage aan de stichting is vooral bestuurlijk, voorstellen beoordelen, helpen tot besluiten te komen en mede zorgen dat de stichting ook financieel gezond is.
Wat doet de Stichting Jacques van Mourik zoal?
We beheren en conserveren de collectie, zo’n 700 werken, van de voormalige Plasmolense Kolonie. Er hangen veel werken in ons Gemeentehuis. En er is ook werk te zien in de vele zalen van Kasteel Arcen. Opslagruimte, zeg maar ons depot, is gevestigd in het gemeentehuis.
We zijn nu druk bezig om te bepalen wat er tot de kerncollectie moet behoren. De beste en uniekste stukken gaan we restaureren en goed behandelen. Ook alle foto’s, krantenartikelen, geschriften worden in kaart gebracht en gedigitaliseerd.
En hoe zijn jullie aan deze mooie kunstruimte gekomen?
“Het is resultaat van een langgekoesterde droom” aldus Lee. “Als je echt iets wilt moet je eerst een droom hebben en daar vol voor gaan”. We waren al een hele poos op zoek toen deze kans langs kwam” Masja vult aan “Ik had zelfs al vaak concreet gedroomd over zoiets en hoe ik het werk dan zou exposeren. Ik vind het heel belangrijk om het erfgoed van de voormalige Kunstenaarskolonie veilig te stellen. En om tegelijkertijd voor ‘nieuw erfgoed’ te kunnen zorgen door er hedendaagse kunstenaars uit deze regio aan te verbinden die de lijn voortzetten. Zo maken we samen een doorgaande kunsttraditie in de tijd. De inspirerende omgeving van dit gebied nodigt daartoe uit. De stuwwal, het bijzondere licht. Dat hadden die kunstenaars ruim 100 jaar geleden goed gezien. En ook nu zijn er hier volop kunstenaars actief. Onder andere in de ‘Kunstgroep Kolonie Plasmolen’.
In Nederland zijn zes door Euroart erkende kunstkolonies. Denk aan Domburg, Bergen aan Zee en anderen. Plasmolen hoort daar ook bij en is Europees erkend. Wij zijn eigenlijk de enige kunstenaarskolonie in ons land die nog geen eigen museum of expositieruimte had. Dus toen mijn man hoorde dat dit pand te huur was heb ik onmiddellijk het bestuur gebeld. En het is daarna snel gelukt! De eigenaar van het pand zag de nieuwe bestemming ook wel zitten. We hebben nu een eigen expositieruimte. Plus een bescheiden inpandige opslag”.
Het gaat over Kunst, het is Lokaal, meer een Lokaal dan een museum en het ligt in Mook: vandaar de naam: KunstLokaalMook
Hoe komen jullie eigenlijk aan het geld?
We hebben voornamelijk middelen uit nalatenschap van Jacques van Mourik. Die gelden zijn gelabeld voor behoud en onderkomen van de collectie. En we krijgen gelden van donateurs, legaten uit erfenissen en schenkingen in de vorm van geld of kunststukken. We willen ook de Provincie aanspreken, want we zijn de enige Limburgse erkende kunstkolonie. Het is toch een visitekaartje voor de regio. Onze gemeente levert een bijdrage door een bescheiden subsidie. Verkoop van werken die niet tot de kerncollectie behoren leveren af en toe ook wat op. En we hopen nog nieuwe bronnen aan te boren om nieuwe inkomsten te verwerven. Bijvoorbeeld om de collectie uit te breiden met nieuw werk en voor het restauratiefonds.
Wat zijn nu jullie verdere plannen?
We gaan hard werken aan een inspirerende ruimte voor álle bewoners. Ook als je (nog) niks met kunst hebt moet je je vrij en welkom voelen om hier binnen te lopen. Het ligt lekker centraal, en aan de entree van deze toeristische regio.
We hebben 16 vrijwilligers voor allerlei taken, zoals rondleidingen, schoonmaak en klussen. Samen met hen willen we twee thema-exposities per jaar organiseren, waarin we steeds oud werk en eigentijdse kunst verbinden. Daarbuiten is KunstLokaalMook voor 250 euro per maand te huur voor exposities van regionale kunstenaars. Met hen werken we heel graag samen. We bieden een laagdrempelig podium voor kunsten in de omgeving. En voor de stichting levert het ook weer enige inkomsten op.
Na corona hopen we het aanbod te verbreden met lezingen, workshops, ontmoetingen, boeken. Misschien ook een klein uitnodigend zitje voor de deur?
We willen vaker open zijn dan alleen op zondag. Maar daarvoor hebben we meer vrijwilligers nodig. Kom eens praten en wees welkom. Vanwege corona is dat (nu nog voor maximaal 7 personen tegelijk), tussen 11.00 en 16.00 uur.
En alweer nieuwe dromen??
Nou, we hopen vooral dat het een bruisende plek wordt in onze gemeente die binnenkort al te krap zal zijn omdat iedereen er zo gemakkelijk binnenstapt. En waar ook weer nieuwe initiatieven worden ontplooid. Deze openingstentoonstelling toont het nieuwe beleid van oud en nieuw verbinden. We hopen dat dit een mooie basis vormt voor een hele lange reeks!!!
-------------------------------------
Nog helemaal onder de indruk van de bevlogenheid van Masja en Lee, leidt Masja mij deskundig rond langs portretten van de ‘oude meesters’, en de glaskunst van Hans Janssen en de grafische werken van Ger Driessen.
Gaat dat zien mensen!
De openingsexpositie ‘Wat een portret!’ is te zien op zondagen tot en met 22 november tussen 11.00 en 16.00 uur. Voor meer informatie www.stichtingjacquesvanmourik.nl