Popping die eigenlijk Wegerif heette
Wim is een echte Nijmegenaar. Maar als je de stamboom natrekt kom je uiteindelijk uit in Markelo (Overijssel) in de 17e eeuw. De tak van de familie van Wim is de enige tak die in Nijmegen terecht is gekomen. Hier was de overgrootvader van Wim docent op de HBS op de Berg en Dalseweg. Wel woonde een zekere Herman Wegerif op de Groenstraat; die deed iets bij de Atletiek Vereniging Nijmegen; maar daar hadden ze geen contact mee. Wim weet ook niet of dat familie was. Veel Wegerifs wonen nu uit de omgeving van Apeldoorn; b.v. bakker Wegerif in Ermelo (foto links). In de Napoleontische tijd is de naam Wegerif ook wel eens verkeerd geschreven door een ambtenaar; vandaar dat de naam ook wel eens geschreven wordt als Wegereef (denk aan scheidsrechter Jan Wegereef).
Jeugd
Wim is geboren in 1949 in de Wolfskuil. Hij spreekt over de Nieuwe Daalseweg. Dat was natuurlijk de Nieuwe Nonnendaalseweg. In 1951 werd achter die straat een nieuwe wijk gebouwd met 5 à 6 winkeltjes, waaronder een slager en een bakker. De vader en de opa van Wim begonnen daar een aardappelen, groente- en fruitwinkel. Vader was getrouwd met Dina van Schaijk een buurmeisje dat hulp was in de huishouding bij de familie. Het gezin Wegerif woonde boven de winkel en bestond uit 3 kinderen: Wim, zijn tweelingbroer Loet (twee-eiig), en Michel de jongste broer. Tussen de tweeling en Michel is nog een kind geboren dat helaas na twee weken is overleden.
De familie was klein behuisd. Boven de winkel woonden opa en oma.
Er waren twee slaapkamers, waarvan één voor de drie jongens. De slaapkamer was zo klein dat de bedden tegen elkaar aan stonden. Vader en moeder sliepen achter de winkel in de keuken. Overdag was het de keuken en ’s nachts de slaapkamer.
Popping/Wegerif
Tot ongeveer 1970 wist bijna niemand dat Wim de achternaam Wegerif had. Opa was n.l. zijn stiefopa en die handelde onder de naam Popping (Popping Groenten en Fruit). Het was een van de grootste groentehandelaren van Nijmegen. De vader van Wim, geboren in 1919, heette Wegerif. Zijn vader (opa dus), was maître d’hôtel op de Holland Amerika Lijn. Op een gegeven moment vertrok hij een aantal jaren na de Eerste Wereldoorlog (1923/1924) naar Amerika en is nooit meer teruggekomen. Oma bleef achter met de kinderen. In die tijd waren de sociale voorzieningen nog niet zo goed als tegenwoordig en het waren magere jaren in die tijd; dus werden oplossingen gezocht voor dit vaderloos gezin. De vader van Wim had nog een broer, Willie, die werd opgenomen door een zus van oma. Die zus was met een Duitser getrouwd (Voltmann) en ontfermde zich over die jonge knul. Willie is later ook Voltmann gaan heten, wat stilzwijgend goed gevonden werd. Oma Wegerif kreeg een tijd later kennis aan een zekere Wim Popping, trouwde met hem en wilde de kinderen de naam Popping geven. Omdat naamsverandering een ‘paar gulden’ kostte en ze in die tijd weinig te verteren hadden is de vader van Wim altijd Wegerif blijven heten.
Schooltijd
Toen Wim en zijn broer naar de katholieke lagere school in de Azaleastraat gingen wisten ze zelf niet eens dat ze Wegerif heetten, want iedereen kende hen onder de naam Popping. De kinderen vonden de naam Wegerif wel interessant en vanaf die tijd noemden zij zich met hun geboortenaam. Na één jaar lagere school op de Azaleastraat zijn de kinderen Wegerif naar de openbare Michiel de Ruyterschool gegaan op de Oude Heselaan. Dit vanwege een conflict dat Wim ook niet precies weet te duiden.
Na de lagere school gingen Wim en Loet naar de ULO in de Gerard Noodtstraat maar niet allebei naar dezelfde klas. Loet hield niet van leren, was technisch aangelegd en voelde niets voor de winkel. Na het eerste jaar is hij van school gegaan en is gaan werken in een textielzaak (spullen bezorgen). Op zijn 16de jaar ging hij als KVV-er (Kort Verband Vrijwilliger) in militaire dienst en na 6 jaar werd hij burger in militaire dienst (monteur bij de tankdivisie).
De jongste broer Michel is begonnen als bakker op de Heyendaalseweg in Brakkenstein. Later is hij vanwege longproblemen (lastig in een bakkerij!) omgeschoold tot NS-medewerker (conducteur, daarna hoofdconducteur, later manager).
Wim heeft 5 jaar gedaan over de 4-jarige ULO. Hij koos op school voor de handelskant, dus voor een richting met handel en economie. Met zijn goede cijfers haalde hij tegelijkertijd het middenstandsdiploma. Omdat hij al vanaf zijn 12de jaar in de winkel werkte en de zaak wilde overnemen had hij ook het vakdiploma ‘Aardappelen, Groenten en Fruit’ nodig. Aan het begin van de Graafseweg, bij café Mies, werd in 1967 de betreffende cursus gegeven. Examen moest hij afleggen in Amsterdam. Daar moest hij o.a. 50 rassen aardappelen uit elkaar houden. Vervolgens wordt Wim heel enthousiast, gaat nu helemáál op de praatstoel zitten en geeft een minicollege ‘kenmerken van aardappelen’: over uiterlijk, de schil en het schillen, koken en het resultaat van dat koken (kruimig, bloemig enz.).
Wordt vervolgd.
Volgende week deel 2: ‘Van groenten- en fruitwinkel tot buurtsuper’