Thuis in je dorp 9: Yousef Osman, van Aleppo naar Molenhoek
Op 15 januari 2019 spreken Marlies Megens, coördinator van Vluchtelingenhulp, en buurtverbinder Loes Meijer met Yousef Osman en zijn gezin. Gastvrij worden we ontvangen in de ruime woonkamer waar ook zijn vrouw Houda (spreek uit Hoeda) en enkele van hun 9 kinderen ons begroeten. De kinderen wonen allemaal thuis en zijn tussen 6 en 25 jaar oud. Dat verklaart de vele banken en stoelen in de kamer. Al snel staan er koekjes en thee op tafel. Zonder suiker zeker? vraagt Houda. Ze kent die Hollanders intussen.
De familiegeschiedenis
Yousef en zijn gezin komen uit Aleppo, Syrië. Hij is geboren in 1971, en heeft één zus, die nu in Turkije woont. Zijn ouders zijn overleden. Houda komt uit een groot gezin, ze heeft 6 zussen en 3 broers, waarvan er een aantal in Duitsland en Frankrijk wonen. Haar vader woont in Aleppo.
Yousef en Houda hadden een huis in Aleppo, en een huis in een dorpje ten noorden van Aleppo. Daar hadden ze een tuin met veel fruit, noten en olijvenbomen. Hun huis in Aleppo is inmiddels compleet verwoest en de grond is ingenomen door de overheid. Het huis in het dorp is gevorderd en wordt momenteel bewoond door een Koerdische militie. Het is de vraag of ze dat ooit terug krijgen.
In Syrië heeft Yousef de Havo gedaan en was hij van 1993 tot aan hun vlucht in 2012 administrateur in een ziekenhuis. Hij genoot van het werken met mensen, het gaf hem veel energie. Houda had het druk met hun negen kinderen en het huis. De kinderen zijn allemaal in Syrië geboren.
Een bestaan als vluchtelingen
In januari 2013 moest het gezin vluchten naar Turkije vanwege de oorlog in Syrië, vertelt Yousef. Het was daar erg gevaarlijk, hun wijk lag in de frontlinie van de bombardementen. Lopend zijn ze daarom over de grens met Turkije getrokken, en daar verder naar een opvanglocatie nabij Gaziantep. Ze moesten op die plek 3 maanden wachten voordat het vluchtelingenkamp klaar was. Het was er wel veilig, maar héél erg moeilijk. Ze moesten slapen en eten met heel veel mensen. Zo sliepen ze met 12 mensen (hun gezin plus een moeder) lepeltje-lepeltje in een container van 3x6 meter. Ga er maar aan staan. De kinderen konden wel spelen op een soort school, maar kregen geen onderwijs. Al met al leefden ze zo twee-en-een-half jaar!! De politieke situatie in Turkije werd intussen slechter, maar naar Syrië terug kon ook niet, want daar woedde nog steeds oorlog.
In september 2015 besloot vader Yousef daarom met hun oudste zoon Achmed naar Europa te trekken. De rest van de familie volgde in november 2016. Uit zijn hoofd somt Yousef vlot de steden op waar hij allemaal verbleef in die eerste jaren in Nederland. Een paar dagen in Ter Apel, Roosendaal, Cadzand, Vlissingen en Maastricht. Toen een maand Tilburg, een maand Aalden, anderhalve maand Ter Apel, en een maand Wassenaar. Toen een jaar Overloon, en eindelijk op 1 maart 2017 een huis in Molenhoek!
Houda zet intussen schaaltjes met vers fruit en mesjes op tafel. Een volle tafel hoort bij de Syrische cultuur. In Nederland is de klant koning, in Syrië is de gast koning, vertelt Yousef. Als we het fruit niet aanraken pelt Houda met een lachje de banaan voor ons. We gaan verder.
Hun nieuwe leven
Eindelijk rust! De familie betrekt in Molenhoek een voormalig huis van de zusters Passionistinnen. Ruim genoeg, een grote leefruimte en in de voormalige kapel zijn twee extra slaapkamers. Het bevalt hen erg goed. Molenhoek en omgeving is mooi, de meeste mensen zijn vriendelijk. De familie heeft diverse contacten in de straat en bijvoorbeeld ook met ouders op sportclub Eendracht. Ze kregen veel hulp van Marlies en Vluchtelingenhulp. Ze voelen zich welkom, maar bij een enkeling niet. De oudste kinderen zouden eigenlijk wel liever in de stad wonen, want dat fietsen in de kou…..bbrrr!
Werk en opleiding
Trots vertelt Yousef dat de kinderen allemaal naar school gaan. Van de basisschool tot de HAN. Ze doen het goed en spreken al behoorlijk Nederlands. Yousef zelf heeft 3x per week taalles, nu niveau B1, bij taalschool Harmonie. Helaas kan hij vanwege de drukte thuis maar moeilijk studeren. Zijn diploma’s voor zijn oude beroep administrateur zijn hier niet geldig, ook al zou hij dat werk het liefste weer doen. Maar hij zit niet stil en heeft al diverse andere plannen onderzocht. Zo solliciteerde hij als vrachtwagenchauffeur, en vroeg hij een lening aan om een winkel in oosterse levensmiddelen te kunnen beginnen. Tot nu toe zonder resultaat helaas. Maar Yousef geeft niet op. Hij heeft veel kwaliteiten: hij kan goed praten en organiseren en werkt graag met mensen. Ook is hij technisch, en vertrouwd met internet en de computer. En hij houdt van schilderen, houtbewerking en mozaïek. Dus lezer: weet je een klus voor Yousef, meld het dan!!!
Meedoen
Graag draagt de familie een steentje bij aan onze maatschappij. Yousef diende een voorstel in voor kunst in de buitenruimte in het kader van ‘Molenhoek pakt aan’ en hij deed vrijwilligerswerk bij bloedbank Sanguin. Twee dochters waren gastvrouw in het LOP en hielpen bij de Molenhoekdag. Bij een Eat&Greet hield Yousef vorig jaar in het LOP al eens een presentatie over Syrië. Hij wil aan de Nederlanders overbrengen dat het allesbehalve een onontwikkeld land is. Het is er heel modern, de mensen zijn behoorlijk hoog opgeleid.
Wat is je grootste wens
Dat het met de kinderen goed gaat, is het allerbelangrijkste! We kwamen hier voor de kinderen. Ik hoop voor hun op een goede opleiding en goede baan. En verder, besluit Yousef, wens ik alle mensen hier uit heel mijn hart veel geluk en vooral VREDE en géén oorlog!